روایی: دارد

پایایی: دارد

نمره گذاری وتفسیر: دارد

منبع: دارد

اجرا، نمره‌گذاری و تفسیر

پاسخ‌دهندگان به این آزمون، برای درک ماده‌های آن باید حداقل در سطح کلاس پنجم یا ششم توانایی خواندن داشته باشند. آن‌ها باید به هر ماده بر مبنای یک مقیاس لیکرت چهار درجه‌ای از صفر تا سه پاسخ دهند. حداقل نمره در این آزمون صفر و حداکثر آن 63 است. با جمع کردن نمرات فرد در هر یک از ماده‌ها، نمره فرد به طور مستقیم به دست می‌آید. نمره‌های زیر را می‌توان برای نشان دادن سطح کلی افسردگی به‌کار بست:

0 تا 13: هیچ یا کمترین افسردگی

14 تا 19: افسردگی خفیف

20 تا 28: افسردگی متوسط

29 تا 63: افسردگی شدید

البته باید توجه داشت که نمره کمتر از چهار، نشان‌دهنده انکار احتمالی افسردگی، وانمود خوب و نمره‌های کمتر از حد معمول، حتی برای افراد سالم است. از طرف دیگر نمره‌های بسیار بالا حتی در میان افراد به شدت افسرده، حاکی از اغراق احتمالی افسردگی یا احتمال وجود اختلال‌های شخصیت نمایشی یا مرزی است. نمره هجده از طرف بعضی از پژوهش‌گران به عنوان نقطه برش پیشنهاد شده و گفته شده است که این نمره، تقریبا 92 درصد از بیماران مبتلا به اختلال افسردگی عمده را به درستی تشخیص داده و طبقه‌بندی می‌کند.

نوع دیگری از تفسیر(تفسیر نسبی) هم وجود دارد که با استفاده از آن می‌توان به شناسایی باورهای غیرمنطقی و نیز نشانه‌های مرتبط با افسردگی پرداخت. تشخیص این نشانه‌ها و باورها می‌تواند در شناسایی زمینه‌هایی که لازم است در فرایند درمان به‌کار بسته شود مفید باشد. در این نوع تفسیر هر یک از موادی که فرد در آن نمره سه گرفته است، می‌تواند به عنوان زمینه‌ای مشکل‌دار تلقی شود:

1. غمگینی

2. بدبینی

3. شکست در گذشته

4. از دست دادن لذت

5. احساس گناه

6. احساس تنبیه

7. تنفر از خود

8. انتقاد از خود

9. افکار یا آرزوهای خودکشی

10. گریه کردن

11. تشویش

12. از دست دادن علاقه

13. بلاتکلیفی یا بی‌تصمیمی

14. احساس پوچی و بی‌ارزشی

15. از دست دادن انرژی

16. تغییرات در الگوی خواب

17. تحریک‌پذیری

18. تغییر در اشتها

19. اشکال در تمرکز

20. احساس خستگی

21. از دست دادن میل جنسی.

خطر بالقوه خودکشی، یک زمینه خاص هشدار دهنده است که برحسب نمره آزمودنی در ماده‌های 2 و 9 مشخص می‌شود.[6]